Yılın her mevsimi ayrı bir güzelliğe bürünen güzel köyümüz. İlkbahar geldi mi, her yanı baharı müjdeleyen, bembeyaz çiçeklerle süslenirdi. Bahar yağmurlarıyla kabaran derenin gürültüsü, vadinin yamaçlarında yankılanır ve kuşlar, özellikle ilkbaharda bir başka şakımaya başlardı.

  Meyve ağaçları, rengârenk çiçeklerle süslenerek haber verirdi ilkbaharın gelişini. Çocukluğumuzun en unutulmaz anılarının geçtiği köyümüzde, yaz mevsimi de bir başka güzeldi. Yeşilin her tonuna bürünen, ağaçlarla kaplı dere boyu ve yamaçlara inşa edilmiş evler, geceleyin gökdelenler misali, birbiri üzerine bindirilmiş ışıklar, kendi aralarında nispet yaparcasına yükselen köpek havlamaları, ayrı bir güzellik katardı vadiye boylu boyunca

.

  Bahçe sulama telaşıyla sulama suyu kapma meşakkatinden kadınların avazları yankılanırdı sebzeliklerde alabildiğince. Ekin biçen aile efradına hazırlanıp eşeklere atılan heybelerdeki çömlek içine, doldurulmuş bulgur pilavı, toğka çorbası, ekşi ayranı, ağaçlar altından toplanmış mevsim elmaları, günlük yapılmış altın rengindeki mayalı ekmekleri taşıyan çocukların, yarı memnuniyetsiz yolculukları sırasında söyledikleri küfürlü sözler, ayrı bir renk katardı köyümüzün kültür manzaralarına.

 Son bahar gelince yemyeşil ağaçlar, kızıldan turuncuya ve sonra da sarıya dönen yaprakları ile bozuma uğramış Avarların kalıntıları, hüzünlü bir renk cümbüşü sergilerdi.

 Bir zamanlar nüfusu kasaba nüfusuna yakınken, çevre köylere öncülük eden büklüm büklüm akıp giden derenin bünyesinde iki tane değirmen çalışırdı. Şimdilerde yaşlı insanların fazlaca yaşamakta olduğu makineleşmeyle başlayan kapitalist sistem yüzünden köy hayatı unutturulup kısmi bir ücret karşılığı kendi işini, eşini ve çocuklarını bile haftada bir defa görebilen gençlerin oluşturduğu ruhsuz, hissiz bir mezraya dönüştü benim o güzel köyüm.

 ALİ GENÇYİĞİT